متن آهنگ

متن آهنگ قلب من از مهراب و عرش
آدما اشتباه میکنن منم اشتباه کردم فکر کردم شوخیه وقتی میگی دوسم نداری شوخی میکنی
فکر کردم اگه تلاش کنم درست میشه باید میفهمیدم با من خوشحال نیستی تلاش بیخود داشتم میکردم
من برات غریبه بودم حالا امیدوارم با رفتن من همه چیز دست شه
امیدوارم خوشحال شی بشی همون آدمه قدیمی که من میشناختمش و خنده از رو لباش نمی افته
باور کن اگه میدونستم موندن من باعث شده که تو دستی دستی تو زندگیت این کارو بکنی
خیلی زودتر از این حرفها رفته بودم
روز آخر بهم گفت خوشبختم باحاش ای لعنت به صداش یادش بخیر چقدر گریه کردم براش
الهی کور بشه اون چشاش داداشی یه روز سر محل بودم عقابم ها ولی بال ندارم دیگه
دست رو عشق من گذاشتی باس مرد خطر باشی مهرابه دیگه یهو جونتو میگیره
رجز میخونم برات اما قلبم کبابه داداش خودمونیم امشب حالم خرابه برو دستشو بگیر
قلبت سلامت عشقم دستت امانت این مدت نشد یه جا اسمش بیادو تیغ دستمو نبوره
یادش بخیر قلبم چه شوق و ذوقی داشت عشق لغزندست پات لیز نخوره
هر که هر که هرکه دارد هوس بغض مرا بسم الله شعر میخواد از این قیه سرا بسم الله
نگران بودی که یک مصرع غمگین بشوم زندگی لج بکندو پیرتر از این بشوم
نگران بودی که اندوه تو خاکم بکند نگران بودی که سیگار حلاکم بکند
نگران بودی که این فرصت کم را بکشم نگران بودی که یک روز خودم را بکشم
آه به درود گل یخ زده بی کس من آه به درود دخترک کوچک دلواپس من
بغلم کن غم در زخم شناور شده ام بغلم کن گل بی طاقت پرپر شده ام
بغلم کن که جهان کوچک و غمگین نشود بغلم کن که خدا دورتر از این نشود مرگ را آخر هر قافیه تمرین نکنم مردم شهر تورا بعد تو نفرین نکنم
اه چقدر من تو این شهر تنها و غریبم جز تو هیشکی همدم نمیشه عزیزم
کجا برم که منو یاد تو نندازه به هرجا نگاه میکنم واسم خاطره سازه
پشت دستم یه جای سوخته از توه یادگاره توه یادته چی گفتم
گفته بودم اگه یه روزی تنهام بذاری میسوزونم دستمو که یادت نیوفتم
قولمو شکستم افتادم بازم به یادت لعنت به این دلم بدجوری میخوادت
عمر جوانیم رفت حالا چی موند واسم جز یه قلب داغون که میدونم میدونم نمیاد به کارت
اشکام بدرغه راهت دلیل حال خرابیامی ولی بازم هرجایی که هستی خدا به همراهت
ماهتابم که ندارد دل تو راه به من گذرت میگذرد یه شب بی ماهه من
با توام جورترین شاخه انجیر به سر دست نایافتنیتر از تو داریم مگر
که زمانی چه کسانی به تو لبخند زدم شاخه ات را چه زمانو به که پیوند زدن
کوه بودی هدف از فتح تو راه رو گم کردم قله فتح نکرده به کجا برگردم
درد دارد به شبی قصه هر مصرع من ترس دارد به خدا وارد این شعر شدن
هر چه دارم بچزانید و به هرکس بدهید سیب به دندان زده ام رو به خودم پس بدهید
هیچ میدانی عزیز از دو جهان دل زده ام شدام مثله نهنگی که به ساحل زده ام
از شما نیست ولی از همه کس پنهان است غم شب نشده در خانه ما مهمان است