متن آهنگ

چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم
که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم
به بادم دادی و شادی بیا ای شب تماشا کن
که دشت آسمان دریای آتش گشته از گردم
شرار انگیز و توفانی هوایی در من افتادست
که همچون حلقه ی آتش در این گرداب میگردم
به شوق لعل جان بخشی که درمان جهان با اوست
چه توفان میکند این موج خون در جان پر دردم
در آن شب های توفانی که عالم زیر و رو میشد
نهانی شب چراغ عشق را در سینه پروردم
چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم
که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم
به بادم دادی و شادی بیا ای شب تماشا کن
که دشت آسمان دریای آتش گشته از گردم