متن آهنگ

قصه ی عشقی که ميگم عشق ليلای مجنونه
با يه روايت ديگه ليلی جای مجنونه
مجنون سر عقل اومده شده آقای اين خونه
تعصب و يه دندگيش کرده ليلی رو ديوونه
اما ليلی بی مجنونش دق ميکنه ميميره
با يه اخم کوچيک اون دلش ماتم میگيره
ميگه بايد بسازه اون اين مثل يه دستوره
همين يه راه مونده واسش چون عاشق مجبوره
زوره عشق تو زوره احساس هميشه کوره
هر جا خودخواهی باشه انصاف از اونجا دوره
عاقبت ليلی ما مثل گلهای گلخونه
تو قاب سرد شيشه ای پژمرده و دلخونه
حکايت عشق اونا مث برف زمستونه
اومدنش خيلی قشنگ آب کردنش آسونه
قلب تو خالی از عشق و بی نور و سوت و کوره
عاشق کشی مرامته نگات سرده و مغروره
عشقو ببين توی نگاش از کينه ی تو دوره
يه کاری کن تو هم براش چرا عاشقيتم زوره
زوره عشق تو زوره احساس هميشه کوره
هر جا خودخواهی باشه انصاف از اونجا دوره
زوره عشق تو زوره احساس هميشه کوره
هر جا خودخواهی باشه انصاف از اونجا دوره
زوره عشق تو زوره احساس هميشه کوره